පාපොච්චාරණය!





          ඔන්න කාලෙකින් ආයෙත් ආව පුංචි අවුරැදු තැග්ගකුත් අරගෙනම-හොදයි කියන්න හදන්නෙ පුංචි කතාවක්-අශ්වය මැරිල ස්ථාලෙ වහල දාල පාරක් පාරක් ගානෙ රස්තියාදු වෙන හැට පැනල හොට බිම ඇනිච්ච තාලෙ කව්බොයි කෙනෙක් ‍ගෙ අතීත කාලෙ සිද්ධ වෙච්ච අනුවේදනීය වීර කතාවක් වගේ එකක් මේ කියන්න තනන්නේ-
දැන් කව්ද මේ කව් බොයි එතකොට-දැන් මේක කතාවක් කිව්වට නිකන් මේක ගුවන්විදුලි ඩම එකක් වගේනේ නේද? හොදයි මෙන්න පළමු රෑප රාමුව-ඔන්න දැන් ඔයාලට මැවිල පේනව කව්ද බොයියෙක්ව නේද? හරියට අර සිරසෙ පෙන්නුව කව්ද බොයි කාර්ටූන් එකේ වැඩර් වගේ- නෑ නෑ නෑ පොඩ්ඩක් පැටලිලා පොඩ්ඩක් ෆොර්වර්ඩ් කරන්න අන්න අන්න හරි
ඔන් දැන් ඔයාලට පේන්නෙ අර ඒකෙ උන්න මිට්ටො 4 දෙනා-ආන් ඒවගේ කව්ද බොයියෙක් ගැනයි මේ කතාව-ඒ කියන්නෙ වැඩර් වුනාට කතාවෙ පධාන චරිතෙ වුනාට මේක ආරොහ පරිණාහ දේහධාරී පධාන චරිතෙකට උචිත ජාතියේ එකෙක් එහෙම නෙවෙයි- දැන් තවත් පැටලිලාද මොකක්ද මේ අට මගලෙ කියල-හරි හරි ඔහොම යන් කො ඉස්සරහට-
තාම තිරය ඇරැන විතරයිනේ- හොදා මොකාද මේ බොයිය? වෙන කව්රැත් එහෙම නෙවෙයි මේ මම තැන මම ම තමා ඉතින්- මාතෘකාව පේනවනේ පාපොච්චාරණය!(confession)-ඔන්න දැන් සීන් එකට එකතුවෙනව තව ෆ්රේම් එකක් හරියට අර X-files වල එෆ බී අයි එකේ ඉන්වෙස්ටිගේට් රෑම් එකේ මැද්දෑවෙ තියෙන මේසෙ මතක් කරගන්න
        ආන් ඒ වට පිටාවට^ අර පළමු විස්තර කරණ ලද (නොගැලපීම) ‍අමාරැවෙන් ඇගිලි පටලමින් කියන්න තටමන කව්ද බොයියව ඉන්දවන්න- ඔන්න දැන් හරි- ඔන් මිනිහ වමාරන්නයි යන්නෙ කව්රැත් නොදන්න- ඇත්තම කිව්වොත් මේ ලියන මමයි^ කතාවෙ පධාන නිලියක් එනව මගදි^ ආන් ඒකියි ඇරැනම කව්රැත්ම නොදන්න සිදුවීමක් ගැන-
දැන් මේක එපා වෙලා වගේද? වටෙන් ගොඩෙන් තැතුව එන්නම් කො කාරනේට- මේ කියන රෑප රාමුවෙන් පෙන්නෙන හාදය මමයි- මොකද මේ කියන්න යන්නෙ මගේ ඇත්ත සිදුවීමක්!-මාව දන්න මේ බ්ලොග් එක ඇස ගැටෙන මාව දන්න කියන අයවත් මේ කියන්න යන කතාවෙන් කියැවෙන්නෙ මගේ දැන් දකින පතිරෑපය නෙවෙයි-මොකද මම ඒ දවස් වල වෙනමම චරිතයක්-‍
වැඩිය වැඩ දාන්නෙ නැති කව්රැත් අතර අපසිද්ධ පූස් චරිතයක් වගේ- මම ලියපු සමහර කවි දැකපු^ මාව හොදටම දන්න කෙනෙක් ඇහුව^ කෝමද ඔයා මේ විරහව^ ආදරය ගැන කවි ලියන්නෙ කවදාවත් ඔයාට අත්දැකීමක් නැතුව කියල^ ඒකට ඔයාට අයිතියක් නෑ කියල-ඔන්න ඔන්න දැන් පසුබිම් සංගීතයක් එහෙම ඇහෙන්න ගන්නවද හරියට අර ඒකොන් හාදය අම් මිස්ටර් ලොන්ලී කියල මොර දෙන
සින්දුව වගේ-හරි ආයෙත් යමු කතාවට-කතාව ඇත්ත මට එහෙම සිරා කතාවක් කියන්න තරම් චාන්ස් එකක් තාම ලැබුනෙ නෑ- හැබැයි මේ කියන කාරන‍ය ගොඩක් අය නොදන්න එකක්-
        දැන් කොමද මේක පටන් ගන්නෙ?ස්කොලෙ නම නොකියත් බෑ කියලත් බෑ අනේ මන්ද? හොදයි ඔන්න වහෙන් ඔරෝ කිව්ව^ අම්බලන්ගොඩ^ ගාළුපාරට මුහුන ලාපු සුපසිද්ධ පධානතම පාසලකට 6 වසරට කොළු පොඩ්ඩෙක් එනව ස්වීට්!-ශිෂ්‍යත්වෙන් හරිද?^ දැන් කියන්න බලන්න කව්ද මේ කියල?හොදයි!ඔන්න 6 7 8 ඉන්පස්සෙ ලෙකු ස්කෝලෙ 9 10 11 ඔන්න එතකන් මේ චරිතෙ කිසිම කතාවක නෑ-
ඇත්තටම පුංචිම පංචි සිද්ධියක්( 7 දි ඒකත් මරැ මම පස්සෙ කියන්නම් )ඇරෙන්න කිසිම කතාවක නෑ-ඔන්න 11 දි මිනිහ පොඩි ඇඩ් එකකට සෙට් වෙනව මොකද දන්නවද පාසලේ පෙරදිග සංගීත සංසදයෙ එකෙක් වෙනව-පාලාත් කලාප සමස්ථ ලංකා ඔං ඉතින් දිගටම ඔය ආතල් එක තමා-ඒත් ඉතින් අපි නෑනෙ සද්ද-12 13 ඔන්න මේ කතාව වෙන්නෙ 13 මුල් කාලෙ-ස්කොලෙ 12ට එනව කියන්නෙ නිකන්ම විප්ලව කාරයො ටිකක්
බිහිවෙනව-හරියට ලයිසන් චන්ඩි වගේ-ඇත්තටම සුදු කලිසමට ආව කින්නෙ අමුතුම පෙරලියක්-කටුස්සෙක් යන්නෙත් ඩයිනෝසරයෙක් යනව වගේ-බස් එකේ කලිසම පරිස්සන් කරගෙන ෆුට්බොර්ඩ් එල්ලිලා^සීසන් ගැන් එකක් වෙලා සීටීබී 2 වෙන්න සින්දු කියන එක ඇරෙන්න වෙන ආතල් එකක් ඇත්තෙම නැ වගේ-ඔන්න 12ට අලුත් සෙට් එකක් ඇවිත්-අපි 13_ඔන්න ටික කාලෙකින් ස්කෝලෙට අලුතින් එකෙක් දෙන්නෙක් ආව-අපේ උන් ලෑස්තිය රැග් කරන්න-මහ රැගක් නෙවේ බිස්කට් කේක් ගෙන්නගෙන කන එක තමයි ඉතින්-අපි අපේ පාඩුවේ කාටත් කරදරයක් නෑ හරිය!-
          ඒ දවස් වල නිකනුත් මගේ වේගය පැයට හැට තමා-දන්න අය දන්නවනේ මගේ දිග පළල? උස තමයි මගේ විශේෂම ලක්ෂණය කියල කව්රැත් දන්නවනේ- ඉතින් හිතින් මවල බලන්න හැටට හැටේ බටු ඇටේ වගේ සුදු දිගක් ගහගෙන ජෑම් වෙච්ච ටයිම් එකක බස්ටැන්ඩ් එකට යන කමකට නැති එකෙක් ගැන-ඔන්න එහොමයි ජීවිතේ-දවසක් අපේ පන්තියෙ එකෙක් එක්කල ගාළුපාරෙ එනකොට ඉස්සරහින් කෙල්ලො දෙන්නෙක් යනව දෙනෝ දහක් මැද්දෙ-
මම ඉතින් ඕවට නෑනෙ-මගේ සයිස් වගේ ඇති-කොන්ඩ කරල් 2ක් බැදල රතුරිබන් එකෙන් සමනල ගැටේ දමල-බෑග් එක අළුත් පටි ගොඩයි එල්ලෙනව-ඔන්න මාත් එක්ක ආපු මෑන් මේකිට එක එක දේවල් කියන්න ගත්ත-නෝ රෙස්පොන්ස්- ඒක උගේ සිරිත කෙල්ලෙක් දැක්කොත්මොනාම හරි කියන එක-මු මොකක් හරි කට හැඩිච්ච කතාවක් කිව්ව නරක එකක් නෙවෙයි මට දැන් මතක නම් නෑ මොකක්ද කියල-මේ විහිළුවට අර ගර්ල් හැරිල බැළුව එකපාරම. පංචි බයකින් පංචි හිනාවකින්-එතකෙටෙයි මමත් දැක්කෙ කව්ද කියල- මට කවදාවත් ගර්ල් කෙනෙක් ගැන එහෙම හැගීමක් අද වෙන කනුත් ඇතිවෙලා නෑ එදා වගේ-මම දන්නෙ නෑ මොකක්ද වුනේ කියල-හරියට ‍හෙනයක් වැදුන වගේ-ඒ හිනාව නම් මට තාමත් මතකයි-මේ වෙකොටත් ඒ ගර්ල්‍ගෙ යාළුව මගේ යාළුවත් එක්ක බරටම පැටලිලා වාදෙ-මූ කිය කියන එකට ඒකිත් මොනාම හරි කිව්ව-මමයි මේ ගර්ල් සද්ද නෑ- හැබැයි මට වුනේ මොකක්ද කියන්න මට අදත් වචන නෑ-කරන්ට් වැදුන වගේ මතක විදිහට අරැ මාව ඇදගෙන ගියේ මොකද මම හිටි විදිහටම උන්නද මන්ද-උට මගේ වගක් තිබ්බෙ නෑ උ හිටියෙ අර අනිත් ගර්ල් එක්ක එකට එක කියන සිහියෙන් ඌට මාව මතක් වුනා නම් වුනේ මිනිහට මිනිහගෙ බර දීගෙන උන්නු ආදාරකේ මගහැරෙනව කියල විතරයි-මිනිහට ආදාරකේ ඇදන් යන්න ඕන නිසාම මමත් ඇදන් ගිහින්-ටිකකින් කිසිම දෙයක් නෙකියන මමත් කියවන්න ගත්ත -
ඔන්න එදා දවස ඉවරයි මමත් ඉවරයි- ගෙදර ගියා කෑව නිදාගත්ත මොනා කරත් ඒ හිනාව මාව කෑව-පස්සෙ මම හෙවව කවුද මේ කියල-අපේ ඉස්කෝලෙට අළුතෙන් ඇවිත් ආර්ට්ස් වලට-ටික දවසක් ලයිබරියට වෙලා ඒ ගර්ල්ව බලා උන්න- හැබැයි මේ වෙනස් කම් කව්රැත් දන්නෙ නෑ-දවසක් ගේට් එක ගාව හැමෝම වගේ යනකන් උන්න වෙන එකෙක් එක්ක ඌ දන්නෙත් නෑ ඇයි කියල-එදා මට මිස් වුනා-එදා මිස් වුනා මිස් වුනාම තමයි-දවස් දෙක තුනකින් කවසක
පන්ති යන අතර මග රේල් පාරෙ මම විතරයි රේල් පීලී දෙකේ ඇතින් කපල් එකක් එනව-ඉතින් මට මොකෝ- හැබැයි ලන් වෙනකොට පොඩ්ඩක් මාව අපහසුතාවෙට පත්වුනා-ආවෙ වෙන කවුරැත් නෙවෙයි පධාන නිළිය- දැනට කතාවට සම්බන්ද නොවුනු ‍කොහේද දන්නැති වෙන ෆිල්ම් එකක නළුවෙක් එක්ක-එතකොටත් ඒ දෙන්න වෙනම ෆිල්ම් එකක් පටන් අරන් කියල තේරැනා-මම පන්ති ගියා ගෙදර ආව ස්කොල් ගියා-ඒ ගර්ල් ස්කෝලෙ ඇතුලෙදි ඕන තරම් හමුවුනා
මට මේ කෙල්ලට මූණ දීගන්න බැරිවුනා-මම ඒකිව මග ඇරිය-!!! දැන් නිකන් ඇහෙනවද ෆිල්ම් එකේ අන්තිම සින්දුව පසුබිමින්^ හරියට ටයිටැනික් සොන්ග් එක වගේ- මේ ටික ලියන කොට මට මතක් වෙන්නෙ මංජුල වෙඩි වර්ධනගෙ බත්තලන් ගුංඩුව පොතේ අවශේෂ ඒත් විශේෂ චරිතයක්-මතක නම් සින්බෑඩ්- සින්බෑඩ් ට ගෑනු අරහන් පුදුම විදිහට විවේචනය කරන්නෙ- හැබැයි ඒ උගේ පෙර අත්දැකීමක වේදනාව උපහාසයකට උපේක්ෂාවකට පෙරළුන හැටි-
ඇත්තටම ඒ පොතේ ඒවගේ තවත් චරිත තිබුන මට හරියටම නිච්චියක් නෑ-පුළුවන් නම් කියවන්න මැක්ස පොත ආයෙ වචන නෑ කියන්න-මම 3පාරක්ද කොහෙද කිවයව්ව-පුළුවන් වුනොත් ඒගැන විචාරයක් ලියන්නම්-නැත්නම් කියවල එන්න අපි පොස්ට් එකක් ඇරල කමෙන්ට් වලින් විචාරය කරමු-අවශ්‍යනම් කමෙන්ට් එකක් දාන්න මම ලින්ක් එකක් එවන්නම්-
    ඔන්න ඉනින් මම සිම්බෑඩ් වුනේ නෑ-හැබැයි මම ඒ මතකය සම්පූර්ණයෙන්ම මරල දැම්ම-දැන් නිකමට වත් ගොඩ එන්නෙ නෑ-හැබැයි ඒකි දකිනකොට^ සමහර හිතට ලං වෙච්ච වෙලාවට තාම ඒ හිනාව මරන්න බැරිවුනා- ඒක නිකන් අපරාදයක සුලු මුල කියා පාන මූසල සාක්කියක් වගේ-පාරින් පාර උඩ එනව-හැබැයි ඒකට බෑ මාව පරද්දන්න-මම සින්බෑඩ් වුනේ නෑ-හැබැයි තාමත් මට කිසිම කෙල්ලක් ගැන ඒ වගේ හැගීමක් නම් අහලකවත් නෑ-හොදයි මේ යන්න
ෆිල්ම් එකේ^ ද එන්ඩ්!- දැන් මේ ටයිටැනික් සින්දුව හැරෙනව බජව්වකට පපර බැන්ඩ් එකකට^ ඒ මගේ හැටි -ඔන්න දැන් මේ  යන්නෙ ෆිල්ම් එකේ නාමාවලිය-මේක කියන්න හිතුනෙ ආයෙ මේ ලගදි දවසක මට ඒ අපරාදයේ සාක්කිය^ ෆිල්ම් එකක් හින්ද මාත් එක්ක  හොල්මන්  කල හින්දත් ^මගේන් දෙතුන් දෙනෙක් 25ක් වෙනකම් මොකද කලේ කියල අහපු එකට උත්තරේකුත් දෙන්න හිතිල-හොදයි පුළුවන් නම් Daisy-2006 කොරියන් ෆිල්ම් එක හොයාගෙන
ඉන්ග්ලිශ් සබ්ටයිටල්ස් ‍දාගෙන දශමයක් යවන්නැතුව කකුල් දෙක පුටුව උඩට අරන් සැපපහසුවට සැහැල්ලුවෙන් බලන්න-මම එහෙම බලල වෙච්ච දේ පතිථලේ තමයි මේ-මරැ ෆිල්ම් එක-!!!හැපි එන්ඩින්!! හිනා කටයි බත් දෙකටයි!! සිනා බෝ වේවා!!සුභ අළුත් අවුරැද්දක් වේවා!!!

Comments